Piotrowice

Był tu w 1421 r. kościół niewiadomego wezwania, może pierwotnie parafialny dla tej wsi, założony w XIV w., a w początkach XV w. jako filialny przyłączony do gołanickiego. Konsystorz nakazał w 1421 r. plebanowi gołanickiemu Janowi raz w tygodniu odprawiać tam nabożeństwa, słuchać spowiedzi, udzielać komunii św.,

ale też przyznał prawa parafialne nad tamtejszą ludnością i meszne. Jest to jedyna znana nam wzmianka o tym kościele.Rozebrano go widocznie jeszcze w XV w., gdyż nie ma o nim żadnej wiadomości w Liber benefiiciorum z 1510 r., ani wizytacjach XVII w. W 1425 r. Piotrowice należały do Rafała Leszczyńskiego, kasztelana przemęckiego, który nabył ją prawdopodobnie od Stefana Rydzyńskiego . Wieś w 1564 r. należała do wdowy Piotrkowskiej, która biskupom poznańskim płaciła czynsz z 1 łanu i prętów 9 i ? . W 1579 r. występoiwał Jan Kotwich Gołanicki, w 1571 i 1583 - Jan Piotrowiski , w latach 1565 - 1583 wojciech Piotrowski . W 1680 r. właścicielem Piotrowic był Michał Gurowski, który 22.11.1695 r. przed urzędem grodzkim kościańskim dokonał ?libertacji?, tj. uwolnił jednorazowo od poddaństwa wszystkich poddanych z Piotrowic i Trzebin - 35 osób. Jednocześnie z Krzysztofem Maćkiem, ławnikiem z Trzebin i Krzysztofem Libeltem , sołtysem Piotrowic - reprezentantami uwolnionych chłopów zawarł kontakt zawierający warunki oczynszowania mieszkańców obu wsi. Był to pierwszy w Wielkopolsce akt zwolnienia z poddaństwa, połączony z oczynszowaniem. U schyłku XVIII w. Piotrowice przechodzą na własność gen. Jana Lipskiego z Długiego Starego. Od poł. XIX w. wieś wchodzi w skład Dóbr Trzebińskich rodziny von Leesen, w których posiadaniu znajdują się do końca 1945 r. W 1846 r. we wsi było 26 dymów , 90 mieszkańców .